Algemeen wordt aangenomen dat radiosignalen het meest geschikte middel zijn voor buitenaardse communicatie, omdat radiogolven minder beïnvloed worden door kosmisch stof dan zichtbaar licht, en minder last hebben van gelijksoortige achtergronden in de ruimte. En zo belanden we bij twee wereldberoemde radiopioniers die hun duit in het zakje deden wat betreft interplanetaire radioboodschappen.
In het jaar 1901 meldde Nikola Tesla dat hij een vreemd radiosignaal - misschien van Mars - ontvangen had via zijn grote radiotoren in Colorado Springs. Negentien jaar later vertelde Guglielmo Marconi verslaggevers over het detecteren van radio-uitzendingen die uit de kosmos leken te komen. Wat er ook van waar was, de overstap naar het op radiosignalen gebaseerde SETI gebeurde niet onmiddellijk.
Tot laat in de jaren 1920 beschouwden vele wetenschappers, met inbegrip van Albert Einstein, visueel gebaseerde signalen praktischer, omdat radiozenders van toen hun signaal nog niet konden bundelen naar verre planeten. Bovendien raakten meer en meer onderzoekers ervan overtuigd dat Mars niet de juiste condities had om leven te herbergen, en dat eventuele buitenaardse levensvormen zich dus veel verder in de onmetelijke ruimte bevonden.
